یک بار مراقب سدیم باشید…
و هزار بار مراقب منیزیم!
این یک قانون طلایی است که باید هنگام ارزیابی کیفیت خاک
یا آب آبیاری خود در نظر داشته باشید.
منیزیم، اگرچه به عنوان یک ماده مغذی ضروری است، اما
وقتی بیش از حد وجود داشته باشد، می‌تواند به یک دشمن
سرسخت تبدیل شود، به خصوص در خاک‌های رسی، سیلتی یا
مستعد فشردگی – برخلاف خاک‌های شنی.
چرا این سطح از احتیاط؟ دلیلش این است:
با وجود منیزیوم قدرت پراکندگی خاک در مقایسه با سدیم دو
برابر شده و منجر به فروپاشی ساختار آن می‌شود.
تمایل بیشتر منیزیوم به اتصال آب، تشکیل یک پوشش ضخیم
آبکی در اطراف ذرات خاک، که به شدت زهکشی را مختل
می‌کند.
رقابت شدید منیزیوم با پتاسیم و کلسیم، جلوگیری از جذب آنها
توسط گیاهان.
به دلیل اتصال قوی منیزیم به کمپلکس رس-هیومیک، به
سختی شسته می‌شود.
